Technika świetlna to dziedzina nauki obejmująca zagadnienia związane z wytwarzaniem światła i formowaniem jego rozsyłu, pomiarami światła i oświetlenia oraz stosowaniem oświetlenia w celu prawidłowego odwzorowania otoczenia.

Specyfiką Techniki Świetlnej jest jej interdyscyplinarność. Czerpie ona między innymi z dokonań takich nauk, jak: fizyka, chemia, elektryka, architektura, fizjologia, psychologia, czy historia sztuki. W centrum stawia jednak ocenę reakcji człowieka na światło. Z tego powodu dziedzina Techniki Świetlnej posiada swój specyficzny układ jednostek opartych na wiedzy na temat zmiennej czułości widmowej oka ludzkiego, zwanych wielkościami fotometrycznymi.

Czułość względna oka ludzkiego

Czułość oka na rejestracje bodźców świetlnych jest zmienna dla tych samych ilości energii wypromieniowanej dla różnych długości fal promieniowania elektromagnetycznego.

Przyjęto dwie ustalone charakterystyki względnej widmowej skuteczności świetlnej: fotopowa V(λ) dla widzenia dziennego i skotopowa V’(λ) dla widzenia nocnego. Pomiędzy widzeniem fotopowym i skotopowym istnieje pewien obszar o zmieniającym się przebiegu krzywej względnej skuteczności widmowej, zwany widzeniem mezopowym.

Światło i barwa

Światło (promieniowanie widzialne) jest promieniowaniem elektromagnetycznym, którego zakres długości fal mieści się w przedziale od około 380nm do około 780nm. Skutecznie stymuluje ono narząd wzroku w procesie widzenia. W zakresie fal krótszych światło widzialne sąsiaduje z promieniowaniem nadfioletowym UV, a w zakresie fal dłuższych z promieniowaniem podczerwonym IR.

Promieniowanie monochromatyczne o danej długości fali lub promieniowanie złożone o określonym widmie promieniowania w zakresie promieniowania widzialnego wywołuje określone wrażenie wzrokowe interpretowane jako barwa światła.

Barwy proste to wrażenie wzrokowe wywołane widzialnym promieniowaniem monochromatycznym.

Barwy złożone natomiast to mieszanina barw prostych, czyli promieniowań elektromagnetycznych o różnych długościach fal w zakresie promieniowania widzialnego.

Szczególnym przypadkiem barw złożonych jest ich zakres interpretowany jako światło białe – od żółtobiałego (ciepłego) do niebieskobiałego (zimnego).